Ի ձայնէ ասպատակի նորա, ի զինուց ոտից՝՝ նորա եւ ի շաչելոյ կառաց նորա եւ ի շառաչելոյ անուոցն նորա, ոչ դարձցին հարք առ որդիս իւրեանց ի լքմանէ ձեռաց իւրեանց,
Եւ տեսի ձիս ի տեսլեանն, եւ հեծեալս ի նոսա՝ որք ունէին զրահս հրեղէնս եւ յակինթս հրդեհեալս ծծմբով՝՝. եւ գլուխք ձիոցն իբրեւ զգլուխս առիւծուց. եւ ի բերանոյ նոցա հուր ելանէր եւ ծուխ եւ ծծումբ։