Եւ հալեսցին ամենայն զօրութիւնք երկնից, եւ գալարեսցին երկինք իբրեւ զմագաղաթ, եւ ամենայն աստեղք թօթափեսցին իբրեւ զտերեւ յորթոյ եւ որպէս անկանի տերեւ ի թզենւոյ։
Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, լեառնդ ապականիչ, ասէ Տէր, որ ապականէիր զամենայն երկիր. եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ քո, եւ թաւալեցուցից զքեզ ի վիմացդ, եւ տաց զքեզ ի լեառն այրեցեալ.
Եւ խռովեսցին յերեսաց իմոց ձկունք ծովու եւ թռչունք երկնից եւ գազանք դաշտաց, եւ ամենայն սողունք երկրի, եւ ամենայն մարդիկ որ ի վերայ երեսաց երկրի. լերինք պատառեսցին, եւ ձորք տապալեսցին, եւ ամենայն պարիսպք երկրին կործանեսցին։