Եւ արար զծովն ձուլածոյ, տասն կանգուն շրթանէ ի շուրթն, գործ բոլորշի նոյնաձեւ. հինգ կանգուն բարձրութիւն նորա, եւ գոգեալք երեսուն եւ երիւք կանգնովք պատէին՝՝ զնա շուրջանակի։
Եւ արար զաւազանն պղնձի եւ զխարիսխն նորա պղնձի՝ ի հայելեաց կանանց ուխտաւորաց, որք պահեցին պահս՝՝ առ դրան խորանին վկայութեան՝ յաւուր յորում եհար զխորանն՝՝։
Եւ երգէին զերգս նորս առաջի աթոռոյն եւ առաջի չորից կենդանեացն եւ առաջի երիցանցն. եւ ոչ ոք կարէ գիտել զերգս նոցա, բայց միայն հարեւր քառասուն եւ չորս հազարքն, որք ազատեալ են յերկրէ։
Եւ տեսի որպէս ծով ապակեղէն խառնեալ հրով. եւ որք յաղթեցին գազանին եւ պատկերի նորա եւ թուոյ անուան նորա եւ դրոշմի նորա՝՝, նոքա կային ի վերայ ծովուն ապակեղինի, եւ ունէին զքնարս Աստուծոյ.
Եւ էին երկոտասան դրունք յերկոտասան մարգարտաց՝ միաձեւ. եւ իւրաքանչիւրոցն դրունքն էին մի մի դուռն՝ ի միոյ միոյ մարգարտէ. եւ ընդարձակութիւն քաղաքին ոսկի մաքուր որպէս զապակի պայծառ։
Եւ քահանայք շուրջ զաթոռովն նմանք՝՝ տեսլեան զմրխտի, եւ շուրջ զաթոռովն աթոռք քսան եւ չորք, եւ ի վերայ աթոռոցն նստէին քսան եւ չորք երիցունք՝ զգեցեալ հանդերձս սպիտակս, եւ ի գլուխս իւրեանց պսակս ոսկեղէնս։
Եւ տեսի, եւ լուայ զձայն հրեշտակաց բազմաց որք կային շուրջ զաթոռովն եւ զչորիւք կենդանեօքն եւ զքահանայիւքն, եւ էր թիւն նոցա բեւրք բիւրուց եւ հազարք հազարաց։
Եւ տեսի ի մէջ աթոռոյն եւ ի մէջ չորից կենդանեացն եւ ի մէջ երիցանցն Գառն կայր զենեալ, որ ունէր եւթն եղջեւրս եւ աչս եւթն, որ են եւթն Հոգիք Աստուծոյ, առաքեալ ընդ ամենայն երկիր։
Եւ յորժամ առ զգիրն, չորք կենդանիքն եւ քսան եւ չորք երիցունքն անկանէին առաջի Գառինն. եւ ունէին իւրաքանչիւր քնար եւ բուրվառ ոսկի լի խնկով, որ է աղօթք սրբոցն։