Եւ յորժամ խօսիցիմ ընդ քեզ, բացից զբերան քո, եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր Տէր. Որ լսելոցն իցէ՝ լուիցէ, եւ որ արհամարհելոցն իցէ՝ արհամարհեսցէ. քանզի տուն դառնացողաց են։
Եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին՝ եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա, բայց միայն տերեւ. եւ ասէ ցնա. Մի՛ այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ Եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։
Եւ կարկուտ մեծ իբրեւ կշիռ տաղանդոյ միոյ իջանէր յերկնից ի վերայ մարդկան. եւ հայհոյեցին մարդիկ զԱստուած յերկինս վասն հարուածոյ կարկտին զի մեծ էր հարուածն եւ սաստիկ՝՝։