Զի Ովգ միայն արքայ Բասանու մնաց յՌափայնոց անտի. եւ գահոյք նորա գահոյք երկաթիք, եւ ահա է այն յամրոցի որդւոցն Ամոնայ. ինն կանգուն երկայնութիւն նորա եւ չորք կանգունք լայնութիւն նորա, սկայից կանգնով։
Եւ երգէին զերգս նորս առաջի աթոռոյն եւ առաջի չորից կենդանեացն եւ առաջի երիցանցն. եւ ոչ ոք կարէ գիտել զերգս նոցա, բայց միայն հարեւր քառասուն եւ չորս հազարքն, որք ազատեալ են յերկրէ։
Եւ էր քաղաքն քառակուսի, եւ որչափ երկայնութիւն նորա՝ նոյնչափ եւ լայնութիւն, եւ բարձրութիւն հաւասար, եւ էր չափ երկայնութեան նորա երկոտասան հազար ասպարէզս. եւ լայնութիւն նորա եւ բարձրութիւն միաչափ կիվոս՝՝։
Եւ եկն առ իս մի յեւթն հրեշտակացն, որք ունէին զեւթն սկաւառակսն լցեալս եւթն վախճանաւ կատարածովք՝՝, եւ խօսեցաւ ընդ իս եւ ասէ. Եկ՝ ցուցից քեզ զհարսնն, եւ զկին Գառինն։