եւ եղիցի եթէ ես երթայցեմ ի քէն, եւ Հոգի Տեառն առնուցու զքեզ յերկիր զոր ոչ գիտիցեմ, եւ մտանիցեմ պատմել Աքաաբու, եւ ոչ գտանիցէ զքեզ, եւ սպանանիցէ զիս. եւ ծառայ քո երկիւղած է ի Տեառնէ ի մանկութենէ իւրմէ։
Եւ ասեն ցնա. Ահաւասիկ են ընդ ծառայս քո որդիք զօրութեան արք յիսուն. երթիցեն եւ խնդրեսցեն զտէրն քո, գուցէ առ զնա Հոգի Տեառն, եւ ընկէց զնա առ Յորդանանու, կամ՝՝ ի վերայ միոյ ուրուք լերանց, կամ ի վերայ միոյ ուրուք բլրոց։ Եւ ասէ Եղիսէ. Մի՛ առաքէք։
Եւ ամբարձ զիս Հոգի, եւ ած զիս յանդիման դրան տանն Տեառն որ հայէր ընդ արեւելս. եւ ահա առաջի դրան սրահին արք իբրեւ քսան եւ հինգ, եւ տեսի ի մէջ նոցա զՅեզոնիա զորդի Յազերայ եւ զՓաղտիա Բանեայ՝ զառաջնորդս ժողովրդեանն։
Եւ ձգեաց նմանութիւն ձեռին եւ արկ զգագաթամբ գլխոյ իմոյ. եւ վերացոյց զիս Ոգի ընդ երկինս եւ ընդ երկիր, եւ տարաւ զիս յԵրուսաղէմ ի տեսլեանն Աստուծոյ, եւ կացոյց զիս՝՝ ի նախադուռն դրանն ներքնոյ որ հայի ընդ հիւսիսի, ուր էր արձան պատկերին Նախանձու ստացողին։
Եւ իբրեւ ելին ի ջրոյ անտի, Հոգին Սուրբ եկն ի վերայ ներքինւոյն, եւ հրեշտակ Տեառն յափշտակեաց՝՝ զՓիլիպպոս, եւ ոչ եւս ետես զնա ներքինին, եւ գնայր զճանապարհ իւր ուրախութեամբ։
Եւ առ տարաւ զիս յանապատ հոգւովն. եւ տեսի կին մի զի նստէր ի վերայ կարմիր գազանի, եւ լի էր անուամբ հայհոյութեան, եւ գազանն զոր տեսի ունէր գլուխս եւթն եւ եղջեւրս տասն։
Որ յաղթէ՝ արարից զնա սիւն տաճարի Աստուծոյ իմոյ, եւ արտաքս այլ մի՛ եւս ելցէ. եւ գրեցից ի վերայ նորա զանուն Աստուծոյ իմոյ, եւ զանուն քաղաքի Աստուծոյ իմոյ, զնորն Երուսաղեմի, որ իջանելոց է յերկնից Աստուծոյ իմոյ, եւ անուն նորա՝՝ նոր։