11 Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ի վերայ նորա նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա։
Քաւ լիցի քեզ առնել զայն բան. սպանանել զարդարն ընդ ամպարշտի, եւ լինիցի արդարն իբրեւ զամպարիշտն. քաւ լիցի քեզ որ դատիս զամենայն երկիր, մի՛ արասցես զայն դատաստան։
Որ շարժէ զառ ի ներքոյս երկնից ի հիմանց՝՝, եւ սիւնք նորա դողան։
Ի հողմ սաստիկ փշրեսցես զնաւս ի Թարսիս՝՝։
Լցաք առաւօտու ողորմութեամբ քո, ցնծացաք եւ ուրախ եղաք՝՝ զամենայն աւուրս կենաց մերոց։
Եցոյց Տէր զփրկութիւն իւր, առաջի ազգաց յայտնեաց զարդարութիւն իւր։
Եւ եղեւ յամին յորում մեռաւ Ոզիա արքայ, տեսի զՏէր նստեալ յաթոռ բարձրութեան եւ վերացելոյ. եւ լի էր տունն փառօք նորա։
Բայց ասեմ ձեզ. Դիւրագոյն լիցի երկրին Տիւրոսի եւ Սիդովնի յաւուրն դատաստանի քան ձեզ։
Երկինք եւ երկիր անցցեն, եւ բանք իմ մի՛ անցցեն։
Եւ յորժամ եկեսցէ Որդի մարդոյ փառօք իւրովք եւ ամենայն հրեշտակք ընդ նմա, յայնժամ նստցի յաթոռ փառաց իւրոց։
Այլ ըստ խստութեան քում եւ ըստ անզեղջ սրտի՝ գանձես անձին քում բարկութիւն յաւուր բարկութեան եւ յայտնութեան արդար դատաւորութեանն Աստուծոյ.
Եւ այժմ երկինք եւ երկիր նովին բանիւ գանձեալ են, հրոյ պահեալք յօրն դատաստանի եւ կորստեան ամբարիշտ մարդկան։
Եւ ոչ կարացին կալ ընդդէմ, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա յերկինս։
Եւ ամենայն կղզիք փախեան, եւ լերինք ի միջոյ բարձան։
Եւ տեսի զերկինս բացեալ եւ ահա ձի սպիտակ, եւ որ հեծեալն էր ի նմա՝ Հաւատարիմ եւ Ճշմարիտ, եւ արդարութեամբ դատի եւ պատերազմի.
եւ ըմբռնեաց զվիշապն, զօձն առաջին, որ է Բանսարկուն եւ Սատանայ, եւ կապեաց զնա հազար ամ։
Եւ տեսի երկին նոր եւ երկիր նոր. քանզի առաջինն երկինք եւ երկիր էանց. եւ ծով ոչ գոյր։
Եւ ասաց ցիս որ նստէրն ի վերայ աթոռոյն. Ահաւասիկ առնեմ զամենայն նոր։ Եւ ասէ ցիս. Գրեա, այս բանք ճշմարիտ եւ հաւատարիմք։
Եւ վաղվաղակի եղէ ես Հոգւով, եւ ահա աթոռ անդ յերկինս։
եւ երկինք իբրեւ զմագաղաթեայ գիրս գալարին. եւ ամենայն լերինք եւ կղզիք ի տեղւոյ իւրեանց շարժեցան։