ՍՐԲՈՅՆ ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ ԱՌԱՔԵԼՈՅ ԵՒ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆ ԱՒԵՏԱՐԱՆՉԻ՝՝ 17:4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)4 Եւ կինն զգեցեալ էր ծիրանիս եւ կարմիրս, եւ զարդարեալ ոսկւով եւ մարգարտով եւ ակամբք պատուականօք, ունելով բաժակ ոսկի ի ձեռին իւրում, եւ լի էր գարշելի եւ անմաքուր պոռնկութեամբ։ Faic an caibideil |
Բայց անօրէնն որ մատուցանէ ինձ եզն պատարագ՝ այնպէս է, որպէս թէ հարկանիցէ ոք զկառափն մարդոյ. եւ որ մատուցանէ զոչխար պատարագ՝ այնպէս է, որպէս թէ զշուն ոք մորթիցէ. եւ որ մատուցանէ ոք նաշիհ՝ այնպէս է, որպէս թէ հեղուցու ոք զարիւն խոզի. եւ որ տայցէ զկնդրուկն ի խունկս յիշատակաց՝ այնպէս է, որպէս զհայհոյիչն. եւ ինքեանք ընտրեցին զճանապարհս իւրեանց, եւ զգարշելիս իւրեանց զոր անձինք իւրեանց ախորժեցին։
ի գրգանս դրախտին Աստուծոյ եղեր, եւ զամենայն ականս պատուականս ի քեզ կապեցեր. զսարդիոնն եւ զտպազիոն եւ զզմրուխտ եւ զկարկեհան եւ զշափիղայ եւ զյասպիսն, զարծաթ եւ զոսկի,՝՝ եւ զգոճազմն, զակատն, զմեղեսիկն, զոսկեքարն, զբիւրեղն, զեղնգնաքարն. եւ ոսկւով լցուցեր զգանձս քո, եւ զշտեմարանս քո ի քեզ,՝՝ յօրէ յորմէ հաստատեցար եւ հանդերձեցար