2 Եւ էր յղի, եւ ճչէր յերկնելն, եւ բազում վշտօք մերձ էր ի ծնանել։
որպէս որ երկնիցէն մերձ ի ծնանել, եւ առ ցաւս իւր ճչիցէ. այնպէս եղեաք սիրելւոյն քում. վասն երկիւղի քոյ, Տէր։
ցուցանել նմա լոյս եւ ստեղծուլ իմաստութեամբ, արդարացուցանել զարդարն՝ որ մտադիւրն ծառայեաց բազմաց՝՝, եւ զմեղս նոցա նա վերացուսցէ։
Ուրախ լեր, ամուլ, որ ոչ ծնանէիր, գոչեա եւ աղաղակեա որ ոչդ երկնէիր. զի բազում են որդիք սկնդկիդ՝ առաւել քան զարամբւոյն. քանզի ասաց՝՝ Տէր.
Ձայն բարբառոյ ի քաղաքէ, ձայն ի տաճարէ, ձայն Տեառն որ հատուցանէ զհատուցումն հակառակորդաց։
Եւ արդ ընդէ՞ր ծանեար զչար՝՝. միթէ թագաւոր ո՞չ գոյր քո, կամ թէ խորհուրդն քո կորեա՞ւ, զի սաստկացան երկունք քո իբրեւ զծննդականի։
Վասն այնորիկ տացէ զնոսա մինչեւ ի ժամանակ ծննդականին. ծնցի՝՝, եւ մնացորդք եղբարց նորա դարձցին առ որդիսն Իսրայելի։
Սակայն եւ այն ամենայն սկիզբն է երկանց։
Կին յորժամ ծնանիցի, տրտմութիւն է նմա, զի հասեալ է ժամ նորա. այլ յորժամ ծնցի զմանուկն, ոչ եւս յիշէ զնեղութիւնն վասն խնդութեանն, զի ծնաւ մարդ յաշխարհ։
Որդեակք իմ, զորս դարձեալ վերստին երկնեմ, մինչեւ նկարեսցի Քրիստոս ի ձեզ։
Զի գրեալ է. Ուրախ լեր, ամուլ, որ ոչ ծնանէիր. գոչեա եւ աղաղակեա որ ոչդ երկնէիր. զի բազում են որդիք սկնդկիդ առաւել քան զարամբւոյն։
Եւ տուտն նորա քարշէր զերրորդ մասն աստեղաց երկնից, եւ արկ զնոսա յերկիր. եւ վիշապն կայր առաջի կնոջն որ հանդերձեալ էր ծնանել, զի յորժամ ծնցի կինն զորդի իւր, կլցէ զնա վիշապն։