Եւ օձն էր իմաստնագոյն քան զամենայն գազանս որ ի վերայ երկրի՝՝ զոր արար Տէր Աստուած. եւ ասէ օձն ցկինն. Զի՞ է զի ասաց՝՝ Աստուած թէ Յամենայն ծառոց որ իցեն ի ներքս ի դրախտի այդր՝ մի՛ ուտիցէք։
Ահաւասիկ սաստիկ եւ խիստ բարկութիւն Տեառն՝՝, իբրեւ զկարկուտ իջեալ, եւ ոչ գուցէ յարկ՝՝. եւ իբրեւ զբռնութիւն հեղեղաց ջուրց բազմաց որ ողողէ զերկիր. եւ արասցէ հանգիստ երկրի՝՝ ձեռօք։
վասն այդորիկ ահաւադիկ ածցէ Տէր ի վերայ ձեր զջուր Գետոյն զհզօրն եւ զյորդ՝ զարքայն Ասորեստանի եւ զփառս նորա. եւ եկեսցէ հասցէ յամենայն ձորս ձեր, եւ ճեմեսցի ի վերայ պարսպաց ձերոց։