4 Սոքա են երկու ձիթենիքն եւ երկու ճրագք, որ կան առաջի Աստուծոյ յերկրի։
Եւ ասէ Եղիա մարգարէ ի Թեզբեայ Գաղաադու ցԱքաաբ. Կենդանի է Տէր Աստուած զօրութեանց՝՝, Աստուած Իսրայելի, որոյ կացի առաջի նորա, եթէ եղիցի յամսս յայսոսիկ ցօղ կամ անձրեւ, բայց եթէ բանիւ բերանոյ իմոյ։
Եւ սքանչելի արարից յաւուրն յայնմիկ զերկիրն Գեսեմ, յորում ժողովուրդն իմ իցէ, եւ մի՛ լիցի անդ շանաճանճ. զի գիտասցես թէ ես եմ Տէր, Տէր ամենայն՝՝ երկրի։
Զի Տէր է որ առնէ քեզ զայդ՝՝, Տէր Սաբաւովթ անուն է նորա. եւ որ փրկեացն զքեզ նոյն Աստուած Իսրայելի՝՝ ամենայն երկրի կոչեսցի։
Ձիթենի գեղեցիկ վարսաւոր տեսլեամբ կոչեաց Տէր զանուն քո. ի ձայնէ թլփատութեան նոցա՝ մեծ է նեղութիւն ի վերայ քո, անպիտանացան ոստք քո։
Կանգնեաց եւ կաս զնոսա, դուստր Սիոնի, զի զեղջեւրս քո արարից երկաթիս, եւ զկճղակս քո պղնձիս, եւ մանրեսցես զժողովուրդս բազումս, եւ փշրեսցես նոքօք զազգս. եւ մատուսցես Տեառն զբազմութիւն նոցա, եւ զզօրութիւն նոցա Տեառն՝՝ ամենայն երկրի։
Ոչ ուրուք լուցեալ ճրագ դնէ ի թաքստեան, այլ ի վերայ աշտանակի, զի որ մտանեն՝ լոյս տեսանիցեն։
Արթուն կացէք այսուհետեւ, յամենայն ժամ աղօթս արարէք, զի արժանի լինիջիք զերծանել յայնմ ամենայնէ որ լինելոց է, եւ կալ առաջի Որդւոյ մարդոյ։
Եթէ յոստոց անտի ոմանք փշրեցան, եւ դու որ ձիթենիդ վայրենի էիր՝ պատուաստեցար ի նոսա, եւ բաժանորդ եղեր արմատոյն եւ պարարտութեան ձիթենւոյն,
Յայնմ ժամանակի զատոյց Տէր զցեղն Ղեւեայ բառնալ զտապանակ ուխտին Տեառն, կալ առաջի Տեառն պաշտել եւ աղօթս մատուցանել՝՝ յանուն նորա մինչեւ ցայսօր։
զխորհուրդ եւթն աստեղացդ զոր տեսերդ յաջ իմ, եւ զեւթն ճրագարանս ոսկիս. եւթն աստեղքն հրեշտակք եւթն եկեղեցեացն են, եւ եւթն ճրագարանքն եւթն եկեղեցիքն են։