Եւ ածից ի վերայ ամենայն երկրին այնորիկ զամենայն բանս իմ զոր խօսեցայ վասն նորա՝ ըստ ամենայն գրելոցս ի գիրս յայսմիկ, զոր մարգարէացաւ Երեմիա ի վերայ ամենայն ազգաց.
Եւ ասէ ցիս. Մարգարեաց, որդի մարդոյ, մարգարեաց ի վերայ շնչոյն՝՝, եւ ասասցես ցշունչն. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եկ, շունչ, ի չորից հողմոց, եւ փչեա ի մեռեալս յայսոսիկ եւ կեցցեն։
Եւ տեսցեն զնոսա ամենայն ցեղք եւ ժողովուրդք եւ ամենայն լեզուք եւ հեթանոսք, զի դի նոցա անկեալ կայցէ զերիս աւուրս. եւ ոչ տացեն թաղել ի գերեզմանս զոսկերս նոցա։
Եւ տասն եղջեւրն զոր տեսեր՝ տասն թագաւորք են, որոց չեւ եւս է առեալ զթագաւորութիւն, այլ առնուն եւ կան իշխանք ի մի ժամ. եւ առնուն նոքա զիշխանութիւն՝՝ ընդ գազանին։
Եւ օրհնէին երգս նորս եւ ասէին. Արժանի ես առնուլ զգիրդ եւ բանալ զկնիք դորա, զի զենար եւ գնեցեր զմեզ Աստուծոյ արեամբդ քով յամենայն ազգաց եւ ի լեզուաց եւ ի ժողովոց հեթանոսաց՝՝։