Եւ սրտմտութիւն քո զոր սրտմտեցեր, եւ դառնութիւն քո ել առաջի՝՝ իմ. եւ արկից վարապան ի ցռուկ քո, եւ դանդանաւանդ ի կզակս քո. եւ դարձուցից զքեզ ընդ նոյն ճանապարհ ընդ որ եկիր։
Եւ տեսեալ Պիղատոսի թէ ոչինչ օգնէ, այլ առաւել խռովութիւն լինի, առեալ ջուր՝ լուաց զձեռս առաջի ժողովրդեանն եւ ասէ. Քաւեալ եմ ես յարենէ արդարոյդ այդորիկ. դուք գիտասջիք։