4 Բնակեալն յերկինս ծիծաղեսցի զնոքօք, եւ Տէր արհամարհեսցէ զնոսա։
Այս բան է զոր խօսեցաւ Տէր վասն նորա. Արհամարհեաց, անգոսնեաց զքեզ կոյս դուստր Սիոնի. գլուխ շարժեաց ի վերայ քո, դուստր Երուսաղեմի։
Սատակէ Տէր զամենայն շրթունս նենգաւորս եւ զլեզուս մեծաբանս,
Զի՞նչ տաց տրիտուր Տեառն, ընդ ամենայնի զոր եւ ետ ինձ։
Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ, ասասցէ Իսրայէլ.
բռնադատէին զիս եւ՝՝ խնդրէին զանձն իմ. ոյք խնդրէին չար ի վերայ իմ՝ խօսեցան զանօրէնութիւն, եւ զնենգութիւն զօրհանապազ խորհեցան։
Օտարք յարեան ի վերայ իմ, եւ հզօրք խնդրեցին զանձն իմ, եւ ոչ համարեցան զքեզ Աստուած առաջի իւրեանց։
Աստուած խօսեցաւ ի սրբութենէ իւրմէ, ցնծացայց, բարձր եղէց, բաժանեցայց զՍիւքէմ, եւ զհովիտսն Յարկաց չափեցից։
Իմ է Գաղաադ եւ իմ է Մանասէ, Եփրեմ հզօրիչ գլխոյ իմոյ, Յուդայ թագաւոր իմ, Մովաբ աւազան յուսոյ իմոյ.
Տեսցեն աղքատք եւ ուրախ եղիցին. խնդրեցէք զԱստուած եւ կեցցեն անձինք ձեր։
Այսուհետեւ ես ծիծաղեցայց զկորստեամբ ձերով, եւ ոտնհար եղէց՝ յորժամ գայցէ ձեզ նեղութիւն եւ պաշարումն՝՝։
Որ ունի զծիր՝՝ երկրի, եւ բնակիչք նորա իբրեւ զմարախ. որ կանգնեաց զերկինս իբրեւ զկամար, եւ ձգեաց իբրեւ զխորան եւ հաստատեաց զերկիր՝՝ բնակել ի նմա։
Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Այսպէս ասէ Տէր. Երկինք աթոռ իմ են, եւ երկիր պատուանդան ոտից իմոց. որպիսի՞ տուն շինիցէք ինձ, ասէ Տէր, կամ որպիսի՞ ինչ իցէ այն տեղի հանգստեան իմոյ.