1 Ընդէ՞ր խռովեցան հեթանոսք, եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս։
Ի քեզ անկայ ես յարգանդէ, յորովայնէ մօր իմոյ, դու ես Աստուած իմ։
Համբարձաւ Աստուած օրհնութեամբ, եւ Տէր մեր ձայնիւ փողոյ։
Սաղմոս ասացէք Աստուծոյ մերում՝՝, սաղմոս ասացէք Թագաւորին մերում, սաղմոս ասացէք։
որպէս մոմ զի հալի, եւ սպառեսցին։
Ցանկայ եւ փափագէ անձն իմ ի գաւիթս քո. սիրտ իմ եւ մարմին իմ ցնծասցեն առ Աստուած կենդանի։
Ընդ մեզ Աստուած՝ գիտացէք, հեթանոսք, եւ պարտեցարուք. լսելի արարէք մինչեւ ի ծագս երկրի, հզօրացեալքդ պարտեցարուք. զի թէպէտ եւ դարձեալ զօրանայցէք,՝՝ դարձեալ ի պարտութիւն մատնեսջիք։
Իսկ մշակքն իբրեւ տեսին զորդին, ասեն ընդ միտս. Սա է ժառանգն, եկայք սպանցուք զսա եւ կալցուք զժառանգութիւն սորա։
Զի մատնեսցի հեթանոսաց, եւ կատակեսցի.
Եւ խնդացին եւ խոստացան տալ նմա արծաթ։
Եւ կուտեցաւ ամբոխն ի վերայ նոցա. եւ զօրագլուխքն պատառեցին զհանդերձս իւրեանց, հրամայեցին գան հարկանել.
Եւ նոքա իբրեւ լուան, առատանային եւ խորհէին սպանանել զնոսա։
Եւ ընդ Գառինն պատերազմին, եւ Գառնն յաղթէ նոցա. զի Տէր է նոցա եւ Թագաւոր թագաւորաց, եւ որք ընդ նմա՝ կոչեցեալք են, ընտրեալք եւ հաւատացեալք։