8 Գթած, ողորմած է Տէր, երկայնամիտ եւ բազումողորմ։
Ընդէ՞ր խռովեցան հեթանոսք, եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս։
Զայս որպէս յիշէի՝ տառապէր յիս անձն իմ. քաջալերէի զի մտից ընդ յարկաւ սքանչելեաց տանն՝՝ Աստուծոյ. ի ձայն ցնծութեան խոստովանութեան, եւ ի ձայն բարեկենդանութեան։
Կոխեցին զիս թշնամիք իմ զօրհանապազ, եւ բազում եղեն ոյք մարտնչէին ընդ իս ի բարձանց։
Հաստատեաց զվկայութիւն իւր առ Յակոբ, եւ օրէնս եդ ի վերայ Իսրայելի. Որ ինչ միանգամ պատուիրեաց հարցն մերոց՝ ցուցանել զայս որդւոց իւրեանց.
Զի թողջիք զանուն ձեր ի յագուրդ ընտրելոց իմոց, եւ զձեզ Տէր սատակեսցէ. եւ ծառայիցն իմոց կոչեսցի անուն նոր՝՝,
Եւ առցեն ի նոցանէն անէծս ի մէջ ամենայն գերութեանն Յուդայ որ է ի Բաբելոն, եւ ասասցեն. Արասցէ զքեզ Տէր՝ որպէս արար Սեդեկեայ եւ Աքիաբայ, զորս տապակեաց արքայն Բաբելացւոց ի հուր։
Նոքա լցան յիմարութեամբ, եւ խօսէին ընդ միմեանս թէ զի՛նչ առնիցեն Յիսուսի։
Եւ ըստ ամենայն ժողովրդոցն բազում անգամ պատժեալ զնոսա՝ բռնադատէի հայհոյել. առաւել եւս մոլեալ ի վերայ նոցա՝ հալածէի մինչեւ յարտաքին քաղաքսն։
Եւ լուեալ զայս զայրանային ի սիրտս իւրեանց, եւ կրճտէին զատամունս ի վերայ նորա։
Քանզի եւ Քրիստոս ոչ եթէ անձին հաճոյ եղեւ, այլ որպէս եւ գրեալ է. Նախատինք նախատչաց քոց անկան ի վերայ իմ։