Եւ յայնժամ յաջողեսցիս, եթէ պահեսցես առնել զհրամանս եւ զիրաւունս զոր պատուիրեաց Տէր Մովսիսի ի վերայ Իսրայելի. քաջ լեր եւ զօրացիր. մի՛ երկիցես եւ մի՛ զարհուրիցիս։
Կանայք՝ որ դիմեալ գայք ի հանդիսէ՝ յառաջ մատիք.՝՝ զի ոչ եթէ ժողովուրդ է՝ յորում գոյ իմաստութիւն. վասն այնորիկ մի՛ գթասցի ի նոսա Աստուած որ արարն զնոսա. մի՛ որ ստեղծն զնոսա ողորմեսցի նոցա։
եւ եղիցի Աստուած քո ընդ քեզ յամենայն ժամ, եւ լցցի ըստ ցանկութեան անձն քո, եւ ոսկերք քո պարարեսցին, եւ եղիցին՝՝ իբրեւ զպարտէզ ջրալից, եւ իբրեւ զաղբեւր ուստի ջուր ոչ պակասեսցէ։
Եւ եղիցի իբրեւ զծառ զուարճացեալ ի գնացս ջուրց. եւ ընդ գնացս ջուրց ձգտեցուսցէ զարմատս իւր, եւ մի՛ երկիցէ յորժամ հասանիցէ տօթ. եւ եղիցի ստեղն նորա անտառացեալ շուրջ զնովաւ՝՝. յամէ երաշտութեան մի՛ երկիցէ, եւ մի՛ կասեսցէ ի տալոյ զպտուղ։
Եւ առ գետովն ելցէ զափամբն յայսկոյս յայնկոյս՝ ամենայն ծառ ուտելի, եւ մի՛ հնասցի շուրջ զնովաւ՝՝, եւ մի՛ պակասեսցի պտուղ նորա, եւ զդալարութիւն իւր յառաջագոյն արձակեսցէ՝՝. զի ջուրք նորա ի սրբութեանց ելանիցեն. եւ եղիցի պտուղ նոցա ի կերակուր, եւ ելք նոցա ի բշժկութիւն։
Եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին՝ եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա, բայց միայն տերեւ. եւ ասէ ցնա. Մի՛ այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ Եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։
Եւ գնայր ի մէջ հրապարակաց քաղաքին. եւ զեզերբ գետոյն՝՝ աստի եւ անտի ծառ կենաց որ բերէր պտուղս երկոտասան, ըստ միոյ միոյ ամսոյ տային զպտուղս իւրեանց. եւ տերեւ ծառոյն էր բժշկութիւն հեթանոսաց։