Եւ ասէ Դաւիթ. Սողոմոն որդի իմ մանուկ փոքր է. եւ տունս զոր շինէ՝՝ Տեառն՝ մեծ եւ ի վեր անուամբ եւ ի փառս յամենայն երկրի. պատրաստեցից նմա նիւթս։ Եւ պատրաստեաց Դաւիթ յաճախութեամբ յառաջ քան զվախճան իւր։
Եւ ասէ Դաւիթ արքայ ցամենայն եկեղեցին. Սողոմոն որդի իմ զոր ընտրեաց իւր Տէր, մանուկ փոքր է, եւ գործս մեծ է. վասն զի ոչ մարդոյ է շինուածս, այլ Տեառն Աստուծոյ։
Եւ հեղից ի վերայ տանն Դաւթի եւ ի վերայ բնակչաց Երուսաղեմի հոգի շնորհաց եւ գթութեան. եւ հայեսցին առ իս յոր խոցեցինն, եւ կոծեսցին ի վերայ նորա կոծ իբրեւ ի վերայ սիրելւոյ, եւ աշխարեսցեն աշխար իբրեւ ի վերայ անդրանկան։