26 Եւ առցէ բռամբ քահանայն ի զոհէ յիշատակին նորա եւ հանցէ զայն ի սեղանն՝՝, եւ ապա արբուսցէ կնոջն զջուրն յանդիմանութեան։
Եւ տարցի զայն առ քահանայսն որդիս Ահարոնի. եւ լցեալ զձեռն իւր ի նաշհոյ անտի իւղովն հանդերձ, եւ զամենայն զկնդրուկն նորա, դիցէ քահանայն զյիշատակ նորա ի վերայ սեղանոյն զոհ ի հոտ անուշից Տեառն։
հանցէ ի զոհէն զառ ի յիշատակէ նորա, եւ դիցէ քահանայն ի վերայ սեղանոյն. ընծայ անուշութեան Տեառն է։
Եւ տարցի զայն առ քահանայն. եւ առեալ քահանային ի նմանէ լի ափով զառ ի յիշատակէն նորա, դիցէ ի վերայ սեղանոյ ողջակիզաց՝՝ Տեառն. քանզի վասն մեղաց է։
Առցէ ափով իւրով ի նաշհոյ զոհին հանդերձ իւղով նորա եւ կնդրկաւն որ իցէ ի վերայ զոհին, եւ հանցէ ի սեղանն՝՝ պտուղ ի հոտ անուշից յիշատակ նորա Տեառն։
Եւ առցէ քահանայն ի ձեռանէ կնոջն զզոհ նախանձաւորութեանն, եւ դիցէ զզոհն առաջի Տեառն, եւ մատուսցէ առ սեղանն։