Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Խօսեաց ընդ Ահարոնի ընդ եղբօր քում, եւ մի՛ մտցեն յամենայն ժամ ի սրբութիւնն ի ներքս քան զվարագոյրն յանդիման քաւութեանն, որ է ի վերայ տապանակի վկայութեանն, եւ ոչ մեռանիցի. զի ամպով երեւեցայց ի վերայ քաւութեանն։
Եւ կատարեսցեն Ահարոն եւ որդիք նորա ծածկել զսրբութիւնսն, եւ զամենայն կահ սրբութեանն ի չուել բանակին. եւ ապա մտցեն որդիքն Կահաթու բառնալ. եւ մի՛ մերձեսցին ի սրբութիւնսն՝ զի մի՛ մեռանիցին. զայն բառնայցեն որդիքն Կահաթու ի խորանէ անտի վկայութեան։
Եւ գրեաց Մովսէս զամենայն բանս օրինացս այսոցիկ ի մատենի՝՝, եւ ետ զայն ցքահանայսն, ցորդիսն Ղեւեայ, որ բառնային զտապանակ ուխտին Տեառն, եւ ցծերս որդւոցն՝՝ Իսրայելի,
Եւ ոչ հաճեցան որդիքն Յեքոնեայ ընդ արս Բեթսամիւսացւոցն, զի տեսին զտապանակն Տեառն. եւ՝՝ եհար ի նոցանէ յիսուն հազար եւ եւթանասուն այր. եւ սուգ առ ժողովուրդն, զի եհար Տէր ի ժողովրդեանն հարուածս մեծամեծս յոյժ։