1 Եւ խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ընդ Ահարոնի եւ ասէ.
Եւ որդիք Ղեւեայ՝ Գերսոն եւ Կահաթ եւ Մերարի։
Եւ ես ահա ետու զնա եւ զԵղիաբ Աքիսամայ յազգէ Դանայ. եւ ի սիրտ ամենայն իմաստնոյ ետու զիմաստութիւն, եւ արասցեն զամենայն զոր միանգամ պատուիրեցի քեզ։
Եւ եղիցին ի սրբութիւնս իմ պաշտօնեայք, բարապանք դրանց տանդ, եւ սպասաւորք տաճարիդ. նոքա զենուցուն զողջակէզս եւ զզոհս ժողովրդեանն, եւ նոքա կացցեն առաջի ժողովրդեանն՝ լինել նոցա ի սպասաւորս։
Եւ ի չուել խորանին՝ իջուսցեն զնա Ղեւտացիքն, եւ ի բանակել խորանին՝ կանգնեսցեն զնա Ղեւտացիքն. եւ այլազգի որ մերձեսցի ի նա՝ մեռցի։
Եւ ետ Մովսէս զփրկանս աւելորդացն Ահարոնի եւ որդւոց՝՝ նորա ըստ բանի Տեառն, որպէս հրամայեաց Տէր Մովսիսի։
Կալ զթիւ գլխոց որդւոցն Կահաթու ի միջոյ որդւոցն Ղեւեայ՝ ըստ գունդս իւրեանց, ըստ տանց նահապետաց իւրեանց,