որովհետեւ եգիտ ծառայ քո ողորմութիւն առաջի քո, եւ մեծ արարեր զարդարութիւն քո զոր առնես յիս ապրել անձին իմոյ. եւ արդ ես ոչ կարեմ զերծանել ի լեառն, գուցէ հասանիցեն ինձ չարիքն եւ մեռանիցիմ։
Եւ անկաւ Յովաբ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր եւ երկիր եպագ նմա, եւ օրհնեաց զարքայ։ Եւ ասէ Յովաբ. Այսօր գիտաց ծառայ քո եթէ գտի շնորհս յաչս քո, տէր իմ արքայ, զի արար տէր իմ արքայ զբան ծառայի իւրոյ։
Եւ ասէ Յեսու. Աղաչեմ զքեզ, Տէր, Տէր. ընդէ՞ր իսկ բնաւ անցանելով անցոյց ծառայ քո՝՝ զժողովուրդս զայս ընդ Յորդանան, մատնել զսոսա Ամովրհացւոցն եւ՝՝ կորուսանել զմեզ. լաւ էր թէ անդէն զետեղեալ եւ բնակեալ էաք առ եզերբ Յորդանանու։
Պատասխանի ետ Դաւիթ եւ ասէ ցՅովնաթան՝՝. Գիտելով գիտէ հայր քո զի գտի շնորհս առաջի աչաց քոց, եւ ասէ թէ՝ Մի՛ գիտասցէ Յովնաթան, գուցէ ոչ կամիցի՝՝. այլ կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո, զի որպէս ասացի՝ վճարեալ է ընդ իս եւ ընդ հայր քո մինչեւ ցմահ՝՝։