29 եւ ասէ ցնոսա Մովսէս. Եթէ անցցեն որդիքդ Ռուբենի եւ որդիքդ Գադայ ընդ ձեզ ըստ Յորդանան, ամենեքին վառեալ ի պատերազմ առաջի Տեառն, եւ տիրիցէք երկրին տաջիք դոցա զերկիրն Գաղաադու ի կալուածս.
ապա թէ ոչ անցցեն ընդ ձեզ վառեալք ի պատերազմ առաջի Տեառն, անցուսջիք զաղխ դոցա եւ զկանայս դոցա եւ զանասուն դոցա յառաջագոյն քան զձեզ յերկիրն Քանանացւոց, եւ՝՝ ժառանգեսցեն ընդ ձեզ յերկրին Քանանացւոց։
Զի ոչ գոյ ընդ ձեզ բաժին որդւոցն Ղեւեայ, զի քահանայութիւն Տեառն է բաժին նորա. եւ Գադ եւ Ռուբէն եւ կէս ցեղին Մանասէի առին զժառանգութիւն իւրեանց յայնկոյս Յորդանանու յարեւելս, զոր ետ նոցա Մովսէս ծառայ Տեառն։
Եւ դարձան եւ գնացին որդիքն Ռուբենի եւ որդիքն Գադայ եւ կէս ցեղին Մանասէի յորդւոցն Իսրայելի, ի Սելովայ, յերկրէն Քանանացւոց, երթալ յերկիրն Գաղաադու՝ յերկիր կալուածոց իւրեանց զոր ժառանգեցին հրամանաւ Տեառն ի ձեռն Մովսիսի։
Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Ահա դուստր իմ երէց Մերովբ, տաց զնա քեզ կնութեան. բայց լեր դու ինձ յորդի զօրութեան, եւ պատերազմեա զպատերազմունս Տեառն։ Քանզի ասաց Սաւուղ. Մի՛ եղիցի ձեռն իմ ի նա, այլ եղիցի ի նա ձեռն այլազգեացն։