Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
եւ ասեն ցնոսա. Մի՛ ածէք զգերութիւնդ զայդ այսր առ մեզ. վասն զի մեղանչել մեզ առ Տէր դուք առնէք, եւ յաւելուլ ի մեղսն մեր եւ ի տգիտութիւնս. քանզի բազում են մեղք մեր այդոքիկ, եւ բարկութիւն սրտմտութեան Տեառն լինի ի վերայ Իսրայելի։
Ո՞չ այսպէս արարին հարքն ձեր, եւ ած ի վերայ նոցա Աստուած զչարիսս զայս ամենայն, եւ ի վերայ քաղաքիս այսորիկ. եւ արդ դուք ընդէ՞ր յաւելուք զբարկութիւն ի վերայ Իսրայելի եւ պղծէք զօրն սուրբ զշաբաթուց։
Դառնացուցին զիս եւ որդիք նոցա, ըստ հրամանաց իմոց ոչ գնացին, եւ իրաւանց իմոց ոչ զգուշացան առնել զնոսա, զոր թէ առնիցէ մարդ՝ կեցցէ նոքօք, եւ զշաբաթս իմ պղծէին. եւ ասացի հեղուլ զսրտմտութիւն իմ ի վերայ նոցա, յանապատին կատարել զբարկութիւն իմ ի վերայ նոցա։