6 Եւ արձակեաց զնոսա Մովսէս, հազար այր ի ցեղէ հանդերձ զօրու իւրեանց, եւ զՓենեէս որդի Եղիազարու որդւոյ Ահարոնի՝՝ քահանայի. եւ զսպասն սրբութեան եւ փողքն ազդեցութեան ի ձեռս նոցա։
Եւ ասէ Ուրիա ցԴաւիթ. Տապանակն Աստուծոյ եւ Իսրայէլ եւ Յուդա բնակեալ են ի վրանս, եւ տէր իմ Յովաբ եւ ծառայք տեառն իմոյ բնակեալ են ի բացի, եւ ես մտանիցեմ ի տո՞ւն իմ ուտել եւ ըմպել եւ ննջել ընդ կնոջ իմում. եւ զիա՞րդ լինիցի այն.՝՝ կենդանի է անձն քո թէ արարից զբանդ զայդ։
Պատասխանի ետ պատանին եւ ասէ. Փախեաւ այր Իսրայելի յերեսաց այլազգեացն, եւ հարուածք մեծամեծք եղեն ի ժողովրդեանն. եւ երկոքին որդիքն քո մեռան, Ոփնի եւ Փենեէս, եւ տապանակն Աստուծոյ առաւ։