Եւ ասէ Տէր ցԳեդէոն. Բազում է զօրդ որ ընդ քեզ է, առ ի չմատնելոյ ինձ զՄադիամ ի ձեռս դոցա. գուցէ պարծիցի ի վերայ իմ Իսրայէլ եւ ասիցէ, թէ՝ Ձեռն իմ փրկեաց զիս։
Եւ ասէ Յովնաթան ցպատանին ցկապարճակիրն իւր. Եկ անցցուք ի կիրճս անթլփատիցն այնոցիկ, թերեւս արասցէ ինչ մեզ Տէր. զի ոչինչ է խտիր Տեառն ապրեցուցանել բազմօք կամ սակաւուք։