Եւ կոչեաց Մովսես զՄիսադայի եւ զԵղիսափան, զորդիս Ոզիելի, զորդիս հօրեղբօր Ահարոնի, եւ ասէ ցնոսա. Մատիք եւ բարձէք զեղբարս ձեր, հանդերձ պատմուճանօքն իւրեանց՝՝ յերեսաց սրբութեանցդ արտաքոյ քան զբանակն։
Եւ կատարեսցեն Ահարոն եւ որդիք նորա ծածկել զսրբութիւնսն, եւ զամենայն կահ սրբութեանն ի չուել բանակին. եւ ապա մտցեն որդիքն Կահաթու բառնալ. եւ մի՛ մերձեսցին ի սրբութիւնսն՝ զի մի՛ մեռանիցին. զայն բառնայցեն որդիքն Կահաթու ի խորանէ անտի վկայութեան։