Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
Եւ ա՛ռ Յովիդայէ քահանայ զգործ տանն ի ձեռն քահանայից Ղեւտացւոց. եւ կանգնեաց զհանապազորդեան պաշտօնեայս՝ զքահանայս եւ զՂեւտացիս զորս զատոյց Դաւիթ՝ ի տունն Տեառն, եւ մատոյց՝՝ ողջակէզս Տեառն, որպէս եւ գրեալ է յօրէնսն Մովսիսի, ուրախութեամբ եւ երգովք ի ձեռն Դաւթի։
Եւ յարեաւ Յեսու Յովսեդեկեանց եւ եղբարք նորա քահանայք, եւ Զորաբաբէլ որդի Սաղաթիելի եւ եղբարք նորա վեց, եւ շինեցին սեղան զոհից Տեառն Աստուծոյ Իսրայելի՝ մատուցանել ի վերայ նորա ողջակէզս, ըստ գրելոցն յօրէնսն Մովսիսի առնն Աստուծոյ։
Եւ պատրաստեցին զզոհարանն ըստ կազմութեան իւրում. վասն զի կասկածէին յազգաց երկրին. եւ մատուցին ի վերայ նորա ողջակէզս վաղվաղակի Տեառն Աստուծոյ իւրեանց՝՝, մի՝ ընդ առաւօտս, եւ մի՝ ընդ երեկոյս։
Եւ վիճակս արկցուք վասն ժառանգութեան փայտիցն, որ երթայ քահանայիցն եւ Ղեւտացւոցն, եւ ժողովուրդն բերցէ ի տուն Աստուծոյ մերոյ, ի տունս՝՝ հարցն մերոց ըստ ժամանակս ժամանակս ամ ըստ ամէ, զորս արժան է այրել ի վերայ սեղանոյ զոհից Տեառն Աստուծոյ մերոյ, որպէս եւ գրեալ է յօրէնսն Մովսիսի։
Զտօն բաղարջակերացն պահեսջիք. զեւթն օր բաղարջ կերիջիք, որպէս պատուիրեցի ձեզ ըստ ժամանակի ամսոյն կանխոց. զի ի նմա ելէք դուք յերկրէն Եգիպտացւոց. ոչ երեւեսցիս առաջի իմ դատարկաձեռն։
Եւ ի ձեռն առաջնորդին՝՝ եղիցին ողջակէզքն եւ զոհքն եւ սպանդքն՝ ի տօնս եւ յամսագլուխս եւ ի շաբաթս յամենայն տօնս տանդ Իսրայելի նա մատուսցէ զվասն մեղացն եւ զզոհսն եւ զողջակէզսն եւ զվասն փրկութեանն՝ քաւել զտունդ՝՝ Իսրայելի։
եւ եղիցի եթէ յաչաց ժողովրդեանն վրիպիցի ակամայ ինչ, արասցէ ժողովուրդն զուարակ մի յանդւոյ անարատ յողջակէզ ի հոտ անուշից Տեառն. եւ զոհ ըստ նմին եւ նուէր ըստ նմին պայմանի, եւ նոխազ մի յայծեաց վասն մեղաց։
Եւ մարդ ոք որ սուրբ իցէ, եւ ի հեռաւոր ճանապարհի ոչ իցէ, եւ հեղգասցի առնել զզատիկն, սատակեսցի անձն այն ի ժողովրդենէ իւրմէ, զի զպատարագն Տեառն ոչ մատոյց ի ժամանակի իւրում. զմեղս իւր ընկալցի մարդն այն։