Եւ Սաղղում որդի Կովրեայ, որդւոյ Աբիսափայ, որդւոյ Կորխայ. եւ եղբարք նորա ի տանէ հօրն իւրեանց, Կորխացիքն ի վերայ գործոց սպասուն, որք պահէին զպահպանութիւնս խորանին՝ ինքեանք եւ հարք իւրեանց ի բանակին Տեառն, եւ պահէին զմուտն։
Եւ մեկնեցան ի ժողովրդենէն Կորխայ՝՝ շուրջ զնոքօք. եւ Դաթան եւ Աբիրոն ելին եւ կային առ դրան վրանաց իւրեանց, եւ կանայք նոցա եւ մանկունք իւրեանց եւ աղխն իւրեանց։
եւ խօսեցաւ ընդ Կորխայ եւ ընդ ամենայն ժողովրդեան նորա, եւ ասէ. Յայց ել եւ ծանեաւ Աստուած՝՝ զիւրսն եւ զսուրբն, եւ մերձեցոյց առ ինքն. եւ զորս ոչն ընտրեաց՝ ոչ մերձեցոյց՝՝ առ ինքն։
եւ զոր ինչ արար ընդ Դաթան եւ ընդ Աբիրոն, ընդ որդիս Եղիաբու որդւոյ Ռուբենի, որոց բացեալ երկրի զբերան իւր եկուլ զնոսա եւ զտունս նոցա եւ զվրանս նոցա, եւ զամենայն ինչս նոցա ընդ նոսա ի միջոյ ամենայն Իսրայելի։
