ժողովեաց եւ զյարագելոցն յերկրին Բենիամինի, ի գերեզմանն որ է մերձ առ Կիս հայր նորա, եւ անդ թաղեցան՝՝. եւ արարին զամենայն ինչ զոր հրամայեաց արքայ, եւ լուաւ Աստուած երկրին յետ այնորիկ։
Եւ շինեաց անդ Դաւիթ սեղան Տեառն Աստուծոյ, եւ եհան ողջակէզս եւ խաղաղականս ի վերայ նորա։ Եւ յաւել Սողոմոն ի սեղանն յետոյ, զի փոքր էր զառաջինն։ Եւ լուաւ Տէր՝՝ երկրին, եւ արգելաւ սատակումն յԻսրայելէ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՈռնա. Տուր ինձ զտեղիդ քո զայդ զկալդ, եւ շինեցից այդր սեղան Տեառն, արծաթոյ որքան արժիցէ՝ տացես ինձ զդա. եւ դադարեսցեն հարուածքն ի ժողովրդենէն։
Փենեէս, որդի Եղիազարու, որդւոյ Ահարոնի քահանայի, ցածոյց զսրտմտութիւն իմ յորդւոցն Իսրայելի, ի նախանձեցուցանել ինձ զնախանձ իմ ի նոսա. եւ ոչ սատակեցի զորդիսդ Իսրայելի նախանձու իմով։
Եւ կուտեցին ի վերայ նոցա կարկառ մեծ քարանց մինչեւ ցայսօր։ Եւ դադարեաց Տէր ի սրտմտութենէ բարկութեան իւրոյ. վասն այնորիկ անուանեաց զնա Եմակ Աքովրայ մինչեւ ցայսօր։