12 Եւ արդ այսպէս ասասցես. Ահա ես տաց նմա ուխտ խաղաղութեան.
Ուրախ եղեն զի դադարեցին, եւ առաջնորդեաց նոցա ի նաւահանգիստ կամաց իւրեանց։
Խոստովան եղիցին Տեառն՝ զողորմութեանց նորա, եւ զսքանչելեաց նորա՝ յորդիս մարդկան։
Եւ ոչ սպառնալեօք իմովք շարժել զլերինս, եւ փոփոխել զբլուրս. ոչ ողորմութիւն իմ պակասեսցէ ի քէն, եւ ոչ ուխտ խաղաղութեան քո անցցէ, ասաց Տէր։
Եւ եդից ընդ Դաւթի ուխտ խաղաղութեան, եւ ապականեցից զգազանս չարս յերկրէ, եւ բնակեսցեն յանապատին յուսով, եւ ննջեսցեն յանտառս։
Եւ եդից դոցա ուխտ խաղաղութեան, ուխտ յաւիտենական եղիցի ընդ դոսա. եւ տաց դոցա՝՝ եւ բազմացուցից զդոսա, եւ եդից զսրբութիւնս իմ ի մէջ դոցա յաւիտեան։
Իսկ դուք խոտորեցարուք ի ճանապարհէ, եւ տկարացուցէք զբազումս օրինօքն՝՝, եւ ապականեցէք զուխտն Ղեւեայ, ասէ Տէր ամենակալ։
Ահա ես առաքեմ զհրեշտակ իմ, եւ տեսցէ զճանապարհս իմ՝՝ առաջի իմ. եւ յանկարծակի եկեսցէ ի տաճար իւր Տէր զոր դուքն խնդրէք, եւ հրեշտակն ուխտի զոր դուք կամիք. ահաւադիկ գայ, ասէ Տէր ամենակալ։
Բայց ազգն սաստիկ էր որ բնակեալ էին ի նմա, եւ քաղաքք ամուրք եւ պարսպաւորք եւ մեծամեծք յոյժ. եւ զազգն Ենակայ տեսաք անդ։