Եդից զբանս իմ ի բերանս քո, եւ ընդ հովանեաւ ձեռին իմոյ ծածկեցից զքեզ, որով կանգնեցի զերկինս եւ արկի զհիմունս երկրի, եւ ասացի ցՍիոն. Ժողովուրդ իմ ես դու։
Եւ այս նոցա որ յինէն ուխտ, ասէ Տէր. Հոգին իմ որ է ի քեզ եւ բանք զոր ետու ի բերան քո՝ մի՛ պակասեսցեն ի բերանոյ քումմէ եւ ի բերանոյ զաւակի քո. եւ ի բերանոյ զաւակէ զաւակի քո, ասէ Տէր, յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։
Եւ եկն Աստուած առ Բաղաամ ի գիշերին եւ ասէ ցնա. Եթէ կոչել զքեզ եկեալ են արքդ այդոքիկ, արի երթ զկնի դոցա. բայց զբանն զոր ես խօսեցայց ընդ քեզ՝ զայն արասցես։
Եւ ասէ հրեշտակն Աստուծոյ ցԲաղաամ. Երթ դու ընդ արսդ ընդ այդոսիկ, բայց բանի զոր ես ասացից քեզ, այնմ զգոյշ լինիջիր խօսելոյ։ Եւ գնաց Բաղաամ ընդ իշխանսն Բաղակայ։