Եւ ասէ ցնա Բաղակ. Եկ դարձեալ ընդ իս յայլ տեղի, ուստի ոչ տեսանիցես զնա, այլ զմասն ինչ ի նմանէ տեսանիցես, եւ զամենեսեան ոչ տեսանիցես. եւ անէծ ինձ զնա անտի։
Կորուսանելով կորուսջիք զամենայն տեղիսն յորս պաշտեցին ի նոսա ազգքն, զորս դուք ժառանգիցէք զնոսա, զդիս իւրեանց ի վերայ լերանց բարձանց եւ ի վերայ բլրոց, եւ ի ներքոյ ամենայն վարսաւոր ծառոց.