37 Եւ ասէ Բաղակ ցԲաղաամ. Ո՞չ առաքեցի առ քեզ կոչել զքեզ. ընդէ՞ր ոչ գայիր առ իս. որպէս թէ ո՞չ էի արդեւք կարող պատուել զքեզ։
խռովեսցին ամենեքեան որ անմիտ՝՝ են սրտիւք. ննջեցին զքունս իւրեանց եւ ինչ ոչ գտին ամենայն արք ի մեծութեան ձեռաց իւրեանց։
Եւ լուեալ Բաղակայ եթէ գայ Բաղաամ, ել նմա ընդ առաջ ի քաղաքն Մովաբու որ է ի սահմանս Առնոնայ յեզեր միում սահմանացն։
Եւ ասէ Բաղաամ ցԲաղակ. Ահաւասիկ եկի առ քեզ. արդ կարո՞ղ իցեմ խօսել բան ինչ, բայց եթէ զոր արկանիցէ Աստուած ի բերան իմ զայն խօսեցայց։
Եւ արդ փախիր դու ի տեղի քո. ասացի պատուել զքեզ, եւ վրիպեցոյց զքեզ Տէր ի փառաց։
Եւ ասէ ցնա Սատանայ. Քեզ տաց զայս ամենայն իշխանութիւն եւ զփառս սոցա, զի ինձ տուեալ է, եւ ում կամիմ՝ տամ զսա։
Զիա՞րդ կարէք դուք հաւատալ, զի փառս ի միմեանց առնուք, եւ զփառս զառ ի միոյն Աստուծոյ ոչ խնդրէք։