31 Եւ եբաց Աստուած զաչս Բաղաամու, եւ ետես զհրեշտակն Տեառն ընկիճեալ նմա ի ճանապարհին, եւ սուսեր մերկ ի ձեռին իւրում. եւ անկեալ ի վերայ երեսաց իւրոց երկիր եպագ նմա։
Ամբարձ Դաւիթ զաչս իւր եւ ետես զհրեշտակն Տեառն, զի կայր ի մէջ երկնի եւ երկրի, եւ սուրն իւր ձգեալ ի ձեռին իւրում, եւ կարկառեալ ի վերայ Երուսաղեմի. եւ անկան Դաւիթ եւ ծերքն զգեցեալ քուրձս ի վերայ երեսաց իւրեանց։
Եւ ասէ էշն ցԲաղաամ. Ո՞չ ես այն էշ եմ քո յորում հեծանէիր ի մանկութենէ քումմէ մինչեւ ցայսօր ժամանակի. միթէ յուլանալով յուլացայ՞ ինչ երբեք առնել քեզ այսպէս։ Եւ նա ասէ. Ոչ։
Եւ եղեւ մինչ էր Յեսու յԵրիքով, ամբարձեալ զաչս իւր ետես զի կայր առաջի նորա այր, եւ սուսեր մերկ ի ձեռին նորա. եւ մատուցեալ Յեսուայ ասէ ցնա. Մե՞ր ես թէ ի թշնամեաց մերոց։