27 Վասն այնորիկ ասեն առակարկուք. Եկայք յԵսեբոն. զի շինեցաւ, եւ հանդերձեցաւ՝՝ քաղաքն Սեհոնի.
Եւ եղեւ յորժամ կատարեցաւ պարիսպն, եւ կանգնեցի զդրունս նորա, եւ կացին դռնապանք եւ երգեցիկք սաղմոսասացք եւ Ղեւտացիք,
եւ առցես զողբս զայս ի վերայ թագաւորին Բաբելացւոց, եւ ասասցես յաւուր յայնմիկ՝՝. Զիա՜րդ դադարեալ կայ պահանջօղն, հանգեաւ տագնապողն։
Ո՞չ ապաքէն զայս ամենայն առակ զնմանէ առակեսցեն, եւ զնա արկցեն յերգ եւ ասասցեն. Վա՜յ որ յաճախէ անձին իւրում որ ոչ իւր իցէ, մինչեւ ցե՞րբ, ծանրացուցանէ զանուր իւր ծանրութեամբ։
Վասն այնորիկ ասի ի գրի, Պատերազմ Տեառն. ԶԶովոբ հրձիգ արար եւ զձորն Առնովնայ,
քանզի Եսեբոն էր քաղաք Սեհոնի արքայի Ամովրհացւոց. եւ նա նախ ետ պատերազմ ընդ արքային Մովաբու, եւ առ զամենայն երկիրն նորա յԱրոյերայ՝՝ մինչեւ ցԱռնոն։
զի հուր ել յԵսեբոնայ եւ բոց ի քաղաքէն Սեհոնի, եւ եկեր մինչեւ ցՄովաբ, եւ լափեաց զարձանսն Առնովնայ։