Եւ եղեւ ի կոտորելն զնոսա՝ հայեցայ եւ տեսի՝՝, եւ անկայ ի վերայ երեսաց իմոց, աղաղակեցի եւ ասեմ. Վա՜յ ինձ, Ադոնայի Տէր, ջնջե՞ս դու աւադիկ զմնացորդս տանդ Իսրայելի, ի հեղուլ զսրտմտութիւն քո ի վերայ Երուսաղեմի։
եւ խօսեցաւ ընդ Կորխայ եւ ընդ ամենայն ժողովրդեան նորա, եւ ասէ. Յայց ել եւ ծանեաւ Աստուած՝՝ զիւրսն եւ զսուրբն, եւ մերձեցոյց առ ինքն. եւ զորս ոչն ընտրեաց՝ ոչ մերձեցոյց՝՝ առ ինքն։
Եւ պատառեաց Յեսու զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի տապանակին Տեառն մինչեւ ցերեկոյ, ինքն եւ ծերքն Իսրայելի, եւ արկին հող զգլխովք իւրեանց։