22 Անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց եւ ասեն. Աստուած, Աստուած հոգւոց ամենայն մարմնոյ. եթէ մի մարդ մեղաւ, ի վերայ ամենայն ժողովրդե՞անդ գայցէ բարկութիւն Տեառն։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՏէր, իբրեւ ետես զհրեշտակն որ հարկանէր զժողովուրդն, ասէ. Աւասիկ կամ, ես մեղայ, ես հովիւս յանցեայ, եւ դոքա ոչխարքդ զի՞ արարին. եղիցի ձեռն քո յիս եւ ի տուն հօր իմոյ։
Եւ երդուաւ նմա արքայ Սեդեկիա գաղտ, եւ ասէ. Կենդանի է Տէր որ արար ի մեզ զշունչս զայս, թէ իցէ սպանից զքեզ, կամ թէ իցէ մատնեցից ի ձեռս արանցն, որ խնդրեն զանձն քո։
Եւ ասէ Մովսէս ցԱհարոն եւ ցԵղիազար եւ ցԻթամար ցորդիս նորա մնացեալս. Զգլուխս ձեր մի՛ ապախուրէք, եւ զհանդերձս ձեր մի՛ պատառէք, զի մի՛ մեռանիցիք, եւ ի վերայ ժողովրդեանդ լինիցի բարկութիւն, բայց եղբարք ձեր եւ ամենայն տունն Իսրայելի լացցեն զհրայրեացսն որ այրեցան ի Տեառնէ։