12 Եւ առաքեաց Մովսէս կոչել զԴաթան եւ զԱբիրոն, զորդիսն Եղիաբու. եւ ասեն. Ոչ եկեսցուք.
Այր իմաստուն դատի զազգս, եւ այր անզգամ ի բարկանալ իւրում ծաղր լինի՝ եւ ոչ ակնածէ։՝՝
Եւ անկցի ժողովուրդն՝ այր ընդ այր, եւ այր ընդ ընկերի իւրում, ընդհարցի մանուկն ընդ ծերոյն եւ անարգն ընդ պատուականին։
Եւ խօսեցաւ Կորխ՝ որդի Իսահառայ որդւոյ Կահաթու որդւոյ Ղեւեայ, եւ Դաթան եւ Աբիրոն որդիք Եղիաբայ որդւոյ Ռուբենի, եւ Աւնան որդի Փաղեթայ որդւոյ՝՝ Ռուբենի,
Եւ այդպէս դու եւ ժողովուրդ քո գումարեալ էք զԱստուծոյ. եւ Ահարոն ո՞վ է զի տրտնջէք զնմանէ։
միթէ փո՞քր իցէ այն զի հաներ զմեզ յերկրէն որ բղխէր զկաթն եւ զմեղր, սպանանել զմեզ յանապատի աստ. եւ արդ սաստե՞ս եւս մեզ. եւ դո՞ւ ես իշխան։
Ըստ նմին օրինակի եւ սոքա իբրեւ քնով դանդաչեալք՝ զմարմին պղծեն, զտէրութիւնս քամահեն, զփառսն հայհոյեն։