Եւ տրտնջեաց ժողովուրդն՝՝ զՄովսիսէ եւ զԱհարոնէ, ամենայն որդիքն Իսրայելի. եւ ասէ ցնոսա ամենայն ժողովուրդն. Լաւ էր եթէ մեռեալ էաք յերկրին Եգիպտացւոց. կամ թէ աստէն յանապատի աստ իսկ մեռանէաք։
թէ տեսանիցեն զերկիրն զոր երդուայ հարցն նոցա. այլ որդիք նոցա որ են աստ ընդ իս, որ ոչ գիտեն զչար կամ զբարի, ամենայն մանուկ տխմար, նոցա տաց զերկիրն.՝՝ եւ ամենեքին որ բարկացուցին զիս՝ ոչ տեսցեն զնա.
Մի՛ տեսցեն արք որ ելին յԵգիպտոսէ, ի քսանամենից եւ ի վեր, որ գիտիցեն զչար եւ զբարի,՝՝ զերկիրն զոր երդուայ տալ Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբայ, զի ոչ եկին զհետ իմ.
Եւ աւուրք որչափ անկան մեզ ի գնալն մեզ ի Կադեսբառնեայ մինչեւ անցաք ընդ ձորն Զարեդ, երեսուն եւ ութ ամ. մինչեւ անկաւ ամենայն ազգ արանց պատերազմողաց ի բանակէ անտի, որպէս երդուաւ նոցա Աստուած։