17 Եւ արդ բարձրասցի ձեռն քո, Տէր, որպէս խօսեցար եւ ասացեր,
Բայց ես լցայ Հոգւով՝ զօրութեամբ Տեառն, դատաստանաւ եւ զօրութեամբ, պատմել Յակոբու զամպարշտութիւնս նորա, եւ Իսրայելի՝ զմեղս նորա։
Վասն զի ոչ կարէր տանել Տէր զժողովուրդն զայն յերկիրն զոր երդուաւ նոցա, արկ զնոսա տապաստ յանապատի անդ։
թէ՝ Տէր երկայնամիտ է եւ բազումողորմ եւ ճշմարիտ՝՝, բառնայ զանօրէնութիւնս եւ զանիրաւութիւնս՝՝ եւ զմեղս. եւ սրբելով ոչ սրբէ զպարտաւորն, հատուցանէ զմեղս հարանց յորդիս մինչեւ յերիս եւ ի չորս ազգս.
Այլ զի գիտասջիք եթէ իշխանութիւն ունի Որդի մարդոյ յերկրի թողուլ զմեղս, (յայնժամ ասէ ցանդամալոյծն.) Արի, առ զմահիճս քո եւ երթ ի տուն քո։
Իբրեւ տեսին ժողովուրդքն, զարմացան եւ փառաւոր առնէին զԱստուած, զտուիչն այնպիսի իշխանութեան՝ մարդկան։