Եւ առին զքաղաքս բարձրաբերձս եւ զպարիսպս՝՝, եւ ժառանգեցին զտունս լի ամենայն բարութեամբ, ջրհորս փորեալս եւ կազմեալս, այգիս եւ ձիթենիս եւ զամենայն ծառս պտղաբերս ի կերակուրս լիութեան նոցա. կերան եւ յագեցան, գիրացան եւ փափկացան ի բարութիւնս մեծամեծս զոր ետուր նոցա։
եւ զգթութիւնս քո եւ զբազում բարութիւնս՝ զոր ետուր մեզ եւ յերկրիս յայսմիկ ի լայնս եւ յընդարձակ եւ ի պարարտ զոր ետուր մեզ, ոչ գիտացաք՝ ծառայել քեզ. այլ դարձուցաք զսիրտս մեր յօրինաց քոց, եւ մատնեցաք մեք ի գերութիւն վասն մեղաց մերոց։՝՝
յարօտս փափկութեան արածեցից զնոսա ի լերինն բարձու Իսրայելի՝՝, եւ անդ եղիցին մակաղատեղք նոցա, անդ դադարեսցեն եւ անդ հանգիցեն ի գրգութեան՝՝ բարութեանց եւ յարօտս պարարտութեան արածեսցին ի վերայ լերանցն Իսրայելի։
Եւ պատուիրեաց Մովսէս Յեսուայ որդւոյ Նաւեայ եւ ասէ. Քաջ լեր եւ զօրացիր. զի դու տանելոց ես զորդիսն Իսրայելի յերկիրն զոր խոստացաւ տալ նոցա Տէր, եւ նա եղիցի՝՝ ընդ քեզ։
Եւ առաքեաց Յեսու որդի Նաւեայ ի Սատիմայ երկուս երիտասարդս լրտեսել զերկիրն գաղտ, եւ ասէ. Ելէք լրտեսեցէք զերկիրն եւ զԵրիքով։ Եւ գնացեալ երկուց երիտասարդացն եկին յԵրիքով եւ մտեալ՝՝ ի տուն կնոջ պոռնկի միոջ որում անուն էր Ռախաբ, եւ անդ կալան օթեվանս։