Եւ բարկացաւ Տէր սրտմտութեամբ ի վերայ Մովսիսի եւ ասէ. Ո՞չ աւանիկ կայ Ահարոն եղբայր քո Ղեւտացի. գիտեմ զի խօսելով խօսեսցի նա ընդ քեզ՝՝. եւ ահա նա ելցէ ընդ առաջ քո, եւ ի տեսանելն զքեզ բերկրեսցի ի միտս իւր։
Կուտեցան ի վերայ Մովսիսի եւ Ահարոնի եւ ասեն. Շատ լիցի ձեզ, զի ամենայն ժողովուրդն եւ ամենեքեան սուրբք են, եւ Տէր ի միջի նոցա. եւ արդ ընդէ՞ր ճոխացեալ էք ի վերայ ժողովրդեանդ Տեառն։
Զայս ասեմ շնորհօքն Աստուծոյ որ տուեալ են ինձ, ամենայնի որ է ի ձեզ, մի՛ առաւել ինչ խորհել քան զարժանն խորհելոյ, այլ խորհել ի զգաստանալ իւրաքանչիւր՝ որպէս եւ բաժանեաց Աստուած չափ հաւատոց։