Եւ պատասխանի ետ սպառազէնն յորոյ արքայ յենոյր ի ձեռն նորա՝ Եղիսէի եւ ասէ. Եթէ սահանս յերկինս արասցէ Տէր, միթէ լինիցի՞ բանդ այդ։ Եւ ասէ Եղիսէ. Ահա տեսցես աչօք քովք, եւ անտի մի՛ կերիցես։
Զի եկի, եւ ոչ գոյր մարդ. կոչեցի, եւ ոչ ոք էր որ լսէր. միթէ ո՞չ կարէ փրկել ձեռն իմ՝՝, կամ ո՞չ զօրեմ ապրեցուցանել. ահա կշտամբութեամբ իմով աւերեցից զծով, եւ զգետս ապականեցից. եւ ցամաքեսցին՝՝ ձկունք նոցա ի ջուրցն պակասութենէ, եւ մեռցին ի ծարաւոյ։
Միթէ իցե՞ս իբրեւ զմարդ որ ննջէ՝՝, կամ իբրեւ զայր որ ոչ կարէ ապրեցուցանել. եւ դու ի միջի մերում ես, Տէր, եւ անուն քո կոչեցեալ է ի վերայ մեր. մի՛ մոռանար զմեզ։
Ես Տէր խօսեցայ. եւ եկեսցէ, եւ արարից եւ ոչ խորշեցայց, եւ ոչ ողորմեցայց, եւ ոչ մխիթարեցայց. այլ ըստ ճանապարհաց քոց եւ ըստ գնացից քոց դատեցայց զքեզ՝՝, ասէ Ադոնայի Տէր։ Վասն այդորիկ ես դատեցայց զքեզ ըստ արեանց քոց, եւ ըստ խորհրդոց քոց դատեցայց զքեզ, պիղծդ եւ անուանարկ, որ յաճախեցեր ի դառնութիւնս։՝՝