13 Եւ յաւուրն երկրորդի ժողովեցան իշխանքն հայրապետաց ամենայն ժողովրդեանն՝ եւ քահանայք եւ Ղեւտացիք առ Եզրաս գրիչ օրինացն. զի տեղեկասցին եւ ուսցին ի նմանէ զամենայն բանս օրինացն։
Եւ խորհեցաւ եկեղեցին միանգամայն առնել այլ եւս աւուրս եւթն, եւ արարին զուրախութիւնն զեւթն եւս օր։
Եւ գնաց ժողովուրդն յուտել եւ յըմպել եւ առաքեցին մասն որոց ոչ գոյր՝՝. եւ առնէին ուրախութիւն մեծ, վասն զի իմացան զբանս օրինացն զոր կարդաց նոցա՝՝։
Եւ գտին գրեալ յօրէնսն զի էր հրամայեալ Տեառն Աստուծոյ Մովսիսի, որպէս արժան է որդւոցն Իսրայելի բնակել ի տաղաւարս ի տօնի եւթներորդ ամսոյն,
Որ սիրէ զխրատ՝ սիրէ զիմաստութիւն, եւ որ ատեայ զյանդիմանութիւն՝ անմիտ է։
Եւ ասեն ցմիմեանս. Ո՞չ իսկ եւ սիրտք մեր ճմլէին ի մեզ, մինչ խօսէրն ընդ մեզ զճանապարհայն, եւ ո՛րպէս բանայր մեզ զգիրս.
Եւ իբրեւ ելին անտի, աղաչէին ի միւսում շաբաթու խօսել նոցա զնոյն բանս։
Եւ մինչդեռ խօսէին նոքա ընդ ժողովրդեանն, հասին ի վերայ նոցա քահանայքն եւ իշխանք տաճարին եւ սադուկեցիքն,