10 Եւ ասեն ցնոսա. Երթայք կերայք զպարարտս եւ արբէք զքաղցունս, եւ առաքեցէք մասն որոց ոչ գուցէ. վասն զի օր սուրբ է Տեառն Աստուծոյ մերոյ. արդ զօրացարուք եւ մի՛ տրտմեցուցանէք զսա՝՝։
Եւ յաւուրն ութերորդի արձակեաց զժողովուրդսն. եւ օրհնեցին զարքայ եւ գնացին իւրաքանչիւր ի բնակութիւնս իւրեանց, խնդութեամբ եւ սրտիւ զուարթութեամբ ի վերայ ամենայն բարեացն զոր արար Տէր ծառայի իւրում Դաւթի՝ եւ Իսրայելի ժողովրդեան իւրում։
Քանզի ամենայն մարդ՝ որում ետ նմա Աստուած մեծութիւն եւ ինչս, եւ իշխան արար զնա ուտել ի նոցանէ, եւ առնուլ զբաժին իւր եւ ուրախ լինել ի վաստակս իւր, այն պարգեւ Աստուծոյ է։
Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։
Եւ արդ այսպէս ասէ Տէր որ ստեղծ զիս յորովայնէ ծառայ իւր, ժողովել զՅակոբ եւ զԻսրայէլ առ ինքն. եւ ժողովեցայց եւ՝՝ փառաւորեցայց առաջի Տեառն, եւ Աստուած իմ է ինձ զօրութիւն։
Ուրախութեամբ ուրախ եղիցին ի Տէր. ցնծասցէ անձն իմ ի Տէր, զի զգեցոյց ինձ հանդերձ փրկութեան եւ պատմուճան ուրախութեան՝՝, իբրեւ փեսայի եդ ինձ պսակ, եւ իբրեւ հարսն զարդու զարդարեաց զիս։
Եւ եղիցի ամենայն սան որ յԵրուսաղէմ եւ որ ի Յուդա՝ նուիրեալ Տեառն ամենակալի. եւ եկեսցեն ամենեքեան որ մատուցանիցեն պատարագ՝ առնուցուն ի նոցանէ եւ եփեսցեն նոքօք. եւ ոչ եւս եղիցի Քանանացի ի տան Տեառն ամենակալի յաւուր յայնմիկ։
Եւ որ բնակեալ են յերկրի՝ ուրախ լինին եւ խնդան ի վերայ նոցա, մինչեւ ընծայս եւ պատարագս տանել միմեանց. վասն զի սոքա երկոքին մարգարէքս չարչարեսցեն զբնակիչս երկրի։
Հարց ցմանկտիդ քո եւ պատմեսցեն քեզ, եւ գտցեն մանկունքդ շնորհս առաջի աչաց քոց, զի ի բարի աւուր եկին. արդ տացես որչափ ինչ եւ գտցէ ձեռն քո ծառայից քոց, եւ որդւոյ քում Դաւթի։