9 Եւ ասացի. Ոչ բարւոք է գործդ զոր դուքդ առնէք, վասն զի ոչ երկնչիք յԱստուծոյ. եւ վասն այսորիկ ոչ եւս զերծաք մեք ի նախատանաց հեթանոսաց, ի թշնամեաց մերոց։
Լուր մեզ, Տէր Աստուած մեր, զի եղաք մեք յարհամարհանս եւ ի թշնամանս, եւ դարձո զնախատինս նոցա ի գլուխս իւրեանց. եւ տուր զնոսա ի թշնամանս առաջի գերչաց նոցա.
Եւ որք էին բռնացեալ զառաջինն՝ ծանրացուցի նոցա, եւ առի ի նոցանէ զհաց եւ զգինի եւ զայլ ամենայն, արծաթ դիդրաքմայս քառասուն, եւ դարձուցի ի տեարս իւրեանց, եւ ի բաց արարի զնոսա յիշխանութենէ ժողովրդեանն՝՝, եւ ես ոչ եղէ իբրեւ զնոսա վասն երկիւղին Աստուծոյ։
Բայց եկեղեցին ընդ ամենայն Հրէաստան եւ ի Սամարիա եւ ի Գալիլեա ունէր խաղաղութիւն, շինեալ եւ երթեալ զհետ երկիւղի Տեառն եւ մխիթարութեամբ Հոգւոյն Սրբոյ բազմանայր։