4 Լուր մեզ, Տէր Աստուած մեր, զի եղաք մեք յարհամարհանս եւ ի թշնամանս, եւ դարձո զնախատինս նոցա ի գլուխս իւրեանց. եւ տուր զնոսա ի թշնամանս առաջի գերչաց նոցա.
Մտին չարիքն ամենայն՝՝ առաջի քո, եւ ճռաքաղ արա դու զնոսա, զոր օրինակ արարեր ճռաքաղ զիս ի վերայ ամենայն մեղաց իմոց. զի բազում եղեն հեծութիւնք իմ, եւ սիրտ իմ լի եղեւ տրտմութեամբ։
Եւ խօսեցաւ Դաւիթ ընդ արսն որ շուրջ կային զնովաւ եւ ասէ. Զի՞նչ առնիցի առն որ հարկանիցէ զայլազգին զայն, եւ բառնայցէ զնախատինս յԻսրայելէ. զի զի՞նչ է այլազգին այն անթլփատ, զի նախատեաց զճակատս Աստուծոյ կենդանւոյ։