Եւ ի նաւակատիս պարսպին Երուսաղեմի, խնդրեցին զՂեւտացիսն ի տեղիս իւրեանց՝ ածել զնոսա յԵրուսաղէմ, եւ առնել զնաւակատիս ուրախութեամբ հանդերձ եւ գոհութեամբ եւ երգովք նուագարանօք, ծնծղայիւք եւ թմբկօք եւ սաղմոսարանօք եւ ի ձայն եղջեր փողոյ՝՝։
Տէր, զլուր քո լուայ եւ երկեայ. Տէր, հայեցայ ի գործս քո եւ զարհուրեցայ. ի մէջ երկուց գազանաց ծանիցիս, ի մերձենալ ամացն յայտնեսցիս, ի հասանել ժամանակին երեւեսցիս. ի խռովել անձին իմոյ՝՝ ի բարկութեան զողորմութիւնս յիշեսցես։