3 Եւ ասեն ցիս. Զերծեալքն ի գերութենէն են անդէն յաշխարհին իւրեանց ի մեծ նեղութեան եւ ի նախատինս. եւ պարիսպքն Երուսաղեմի կան նոյնպէս քակեալ եւ աւերեալ, եւ դրունք նորա հրկիզեալ հրով։
բարձից զԻսրայէլ յերկրէն զոր ետու նոցա եւ զտունդ զայդ զոր սրբեցի անուան իմոյ՝ ընկեցից յերեսաց իմոց. եւ եղիցի Իսրայէլ յապականութիւն եւ ի խօսս ընդ ամենայն ժողովուրդս։
Այս են որդիքն Իսրայելի՝ ըստ իւրաքանչիւր տեղեացն՝՝ որ ելանէին ի գերութենէն զոր գերեաց Նաբուքոդոնոսոր թագաւոր Բաբելացւոց ի Բաբելոն, զորս եւ դարձոյց Կիւրոս ի Բաբելոնէ՝՝ յԵրուսաղէմ եւ ի Հրէաստան՝ այր յիւրաքանչիւր քաղաք։
Դարեհի թագաւորի խաղաղութիւն բազում։ Գիտութիւն լիցի թագաւորիդ, զի երթեալ մեր յերկիրն Հրէաստանի ի քաղաքն Երուսաղէմ, տեսաք զտաճարն Տեառն՝՝ Աստուծոյ մեծի, զի շինէին ընտիր քարամբք, եւ փայտս պահանգս դնէին յորմսն. եւ գործն էր յաջողակ, եւ յառաջէր ի ձեռս նոցա։
Եւ ելի ես ընդ դուռն հեղեղատին, եւ առ բերանով երկրի թզենւոյն՝ եւ մինչեւ ի դուռն Աղբերցն. եւ ճնշէի ի նեղութենէ անցին առ պարսպաւն Երուսաղեմի, զոր էին նոցա սրբեալ, եւ դրունք նորա ապականեալ էին ի հրոյ՝՝։
Եւ ասացի ցնոսա. Դուք տեսէք զչարիսս յորում եմք այժմ, եւ զիարդ Երուսաղէմ անապատ է եւ դրունք սորա հրկէզ. եկայք եւ շինեսցուք զպարիսպս Երուսաղեմի, եւ ոչ եւս եղիցուք ի նախատինս։
Եւ ասեմ ցթագաւորն. Արքայ, դու յաւիտեան կեաց. ընդէ՞ր ոչ տրտում եւ տխուր լինիցին երեսք իմ. վասն զի քաղաքն եւ տուն հօր իմոյ՝՝ անապատ է, եւ դրունքն ապականեալ ի հրոյ։
Այս են անուանք որդւոցն Իսրայելի՝՝ որք ելին ի գերութենէն՝ զորս պանդխտեցոյց Նաբուքոդոնոսոր թագաւոր Բաբելացւոց, եւ դարձան յԵրուսաղէմ եւ ի Հրէաստան, այր իւրաքանչիւր ի քաղաք իւր.
Եւ հալածեցից զնոսա սրով եւ սովով եւ մահուամբ, եւ տաց զնոսա ի շարժումն ամենայն թագաւորութեանց երկրի, ի նզովս եւ յապականութիւն եւ ի շչիւն եւ ի նախատինս ի մէջ ամենայն ազգաց ուր ցրուեցից զնոսա անդր.
Զի այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց՝ Աստուած Իսրայելի. Որպէս կաթեաց սրտմտութիւն բարկութեան իմոյ ի վերայ բնակչաց Երուսաղեմի, նոյնպէս կաթեսցէ սրտմտութիւն իմ ի վերայ ձեր ի մտանելն ձեր յԵգիպտոս. եւ եղիջիք յանապատ եւ վտարանդիք՝՝ եւ ի նզովս եւ ի նախատինս, եւ մի՛ եւս տեսանիցէք զտեղիս զայս,
Յիշեաց Երուսաղէմ զօր տառապանաց եւ զօր անջատման իւրոյ. թախծեցաւ ընդ ամենայն՝՝ ցանկալի ինչս որ ստացեալ էր ի սկզբանէ, յանկանել ժողովրդեանն ի ձեռս թշնամեացն, եւ ոչ ոք էր որ օգնէր նմա. տեսին ատելիք նորա, ոտն հարին՝՝ եւ ծիծաղեցան ի վերայ գերութեան նորա։
Կործանեցին յերկիր զդրունս նորա, եւ խորտակեցին զնիգս նորա. թագաւորք նոցա եւ իշխանք նոցա ի մէջ հեթանոսաց. ոչ գոյին օրէնք եւ մարգարէք, եւ ոչ էին այնք որ տեսանէին՝՝ տեսիլս ի Տեառնէ։